พฤติกรรมของลิงชิมแปนซี
แสดงให้เห็นถึงความผันแปรของภูมิภาคที่โดดเด่น เว็บสล็อตแท้ ลิงชิมแปนซีที่เพาะเลี้ยง: ภาพสะท้อนเกี่ยวกับ Primatology วัฒนธรรม
วิลเลียม แมคกรู
สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์: 2547 244 หน้า 50 ปอนด์ 90 ดอลลาร์ (hbk); £19.99, $29.99 (pbk) 0521828414 | ISBN: 0-521-82841-4
วาไรตี้โชว์: ชิมแปนซีที่มาฮาเลในแทนซาเนียทำ ‘ปลอกมือกรูมมิ่ง’ แต่ลิงชิมแปนซีที่กอมเบไม่ทำ เครดิต: M. NAKAMURA
เมื่อ 30 ปีที่แล้ว นักวิจัยรุ่นเยาว์สองคนคือ William McGrew และ Caroline Tutin ได้ไปเยือนเทือกเขามาฮาเลทางตะวันตกของแทนซาเนีย ก่อนหน้านั้นพวกเขาได้ศึกษาลิงชิมแปนซีป่าที่กอมเบ ซึ่งอยู่ห่างจากทางเหนือประมาณ 120 กม. แต่ในวันแรกที่พวกมันอยู่ที่มาฮาเล พวกเขาเห็นลิงชิมแปนซีสองตัวแสดงพฤติกรรมที่แปลกใหม่สำหรับพวกมันโดยสิ้นเชิง ลิงชิมแปนซีทั้งสองตัวนั่งอยู่บนพื้นโดยหันหน้าเข้าหากันและดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน ณ จุดหนึ่ง แต่ละคนกางแขนข้างหนึ่งขึ้นเหนือศีรษะและประสานมืออีกข้างหนึ่งจนสุด สิ่งนี้สร้างรูปแบบการทรงตัว ‘A-frame’ ซึ่งเผยให้เห็นรักแร้ของแขนขาที่ยกขึ้น ซึ่งจากนั้นก็ใช้มืออีกข้างของอีกฝ่ายดูแล ชิมแปนซีทั้งสองตัวมีความสมมาตรที่สมบูรณ์แบบ
เมื่อกลับถึงแคมป์ในเย็นวันเดียวกัน แมคกรูว์และตูตินได้พูดถึงการค้นพบ ‘เข็มกลัดสำหรับดูแลเส้นผม’ ให้จุนอิจิโร อิตานิ เจ้าบ้านของพวกเขา แต่อิทานิรู้สึกประทับใจมาก: “ชิมแปนซีทุกคนไม่ทำเช่นนี้หรือ” เขาถาม. นี่เป็นจุดเปลี่ยนสำหรับ McGrew ซึ่งในขณะนั้นตระหนักว่านักวิทยาศาสตร์เคยทำงานภายใต้ความเข้าใจผิดง่ายๆ นั่นคือชีวิตทางสังคมของลิงชิมแปนซีก็เหมือนกันทุกที่
รายงานผู้บุกเบิกของ McGrew และ Tutin เกี่ยวกับหลักฐานของ ‘ธรรมเนียมทางสังคม’ ในชิมแปนซีป่าได้รับการตีพิมพ์ในปี 1978 แต่ความสำคัญของมันยังไม่ได้รับการยอมรับอย่างเต็มที่จนกระทั่งในภายหลัง ในเวลาเดียวกัน เจ้าหน้าที่ภาคสนามที่อยู่อีกฟากหนึ่งของทวีป — ที่ Taï ใน Côte d’Ivoire และ Bossou ในกินี — กำลังทำการสังเกตการณ์เกี่ยวกับการใช้ก้อนหินของลิงชิมแปนซีในแอฟริกาตะวันตก ที่ไซต์เหล่านี้ ลิงชิมแปนซีป่ากำลังใช้หินในการแตกเปลือกถั่วเปลือกแข็งที่มีเมล็ดที่กินได้ ในทางตรงกันข้าม ลิงชิมแปนซีที่กอมเบเป็นที่รู้กันว่ากินเมโซคาร์ป ดอกไม้ แก่น เรซิน และแคมเบียมของปาล์มน้ำมัน แต่ทิ้งถั่วเปลือกแข็งของมันไป พวกมันขาดเทคโนโลยีหินเบื้องต้นของญาติชาวแอฟริกาตะวันตก
เมื่อมีการตีพิมพ์บทความจำนวนมากขึ้น
พฤติกรรมที่หลากหลายของชิมแปนซีในป่าก็ชัดเจนขึ้น วัฒนธรรมวัสดุชิมแปนซีที่มีอิทธิพลของ McGrew (สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์, 1992) เป็นหนังสือเล่มแรกที่วาดภาพรูปแบบวัฒนธรรมที่ชัดเจน มันแสดงให้เห็นว่าชุมชนต่าง ๆ ของชิมแปนซีป่ามีเครื่องมือและทักษะที่แตกต่างกัน และการแปรผันในภูมิภาคนี้ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยความต้องการของสภาพแวดล้อมทางกายภาพและสิ่งมีชีวิตที่พวกมันอาศัยอยู่
ชิมแปนซีที่เพาะเลี้ยงเป็นสิ่งมีชีวิตที่สมควรติดตาม โดยแนะนำสาขาวิชาใหม่ที่เรียกว่า ‘ไพรมาโทโลจีวัฒนธรรม’ การเกิดขึ้นของมันเกิดจากการขยายขอบเขตความรู้ของเราเกี่ยวกับความแตกต่างทางวัฒนธรรมระหว่างชุมชนชิมแปนซีป่าตามธรรมชาติ หนังสือกล่าวถึงปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมในไพรเมตชนิดอื่นๆ รวมทั้งสัตว์ที่ไม่ใช่ไพรเมต เช่น ปลา นก สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และสัตว์จำพวกวาฬ McGrew ได้กล่าวไว้ว่า ไพรมาโทโลยีทางวัฒนธรรมมีลักษณะข้ามสายงาน โดยมีแง่มุมของสาขาวิชาดั้งเดิมอย่างน้อย 4 สาขาวิชา ได้แก่ มานุษยวิทยา โบราณคดี จิตวิทยา และสัตววิทยา สัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์มีวัฒนธรรมหรือไม่? มันขึ้นอยู่กับคำจำกัดความ แต่ละสาขาวิชาจะถามคำถามเกี่ยวกับวัฒนธรรมต่างกัน และใช้วิธีการตอบคำถามต่างกัน ลิงชิมแปนซีเพาะเลี้ยงมีข้อความ 196 หน้า แต่มีข้อมูลอ้างอิง 469 รายการ ซึ่งเป็นข้อบ่งชี้ถึงความทุ่มเทของเขาในการสังเคราะห์แนวทางต่างๆ ครอบคลุมบทความที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเกี่ยวกับการเพาะเลี้ยงในสัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์ โดยเฉพาะลิงชิมแปนซี
เมื่อพยายามสรุปหนังสือเล่มนี้ ให้นึกถึงคำสามคำที่ชัดเจน เรียบง่าย และลึกซึ้ง ตามที่ McGrew สารภาพ เขาเป็นนักธรรมชาติวิทยา (ซึ่งต่างจากนักทดลอง) แต่เขาให้ความสำคัญกับประเด็นสำคัญๆ เช่น การเลียนแบบและการสอนที่ได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดในห้องทดลอง เขาอาจจะเป็นนักประจักษ์นิยม (และไม่ใช่นักทฤษฎี) แต่เขาสร้างกรอบการทำงานเฉพาะสำหรับการดึงข้อมูลที่กระจัดกระจายมารวมกัน ซึ่งจะทำให้ชี้แจงสิ่งที่ทราบและสิ่งที่ยังไม่ทราบ ตรรกะและความคิดของเขาชัดเจนมาก ข้อความนี้ง่ายต่อการติดตาม แม้กระทั่งสำหรับผู้อ่านที่ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ แต่ข้อความเหล่านี้ยังกระตุ้น วิเคราะห์พฤติกรรม และเข้าถึงส่วนลึกของหัวใจของเรื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง,
วัฒนธรรมวัสดุชิมแปนซีของ McGrew ได้รับการยอมรับว่าเป็นหนึ่งในหนังสือเรียนคลาสสิกของไพรมาโทโลจี การติดตามผลในปี 2547 นี้ควรได้รับความสนใจในวงกว้างเช่นเดียวกัน และกลายเป็นอีกก้าวหนึ่งในการศึกษาพื้นฐานวิวัฒนาการของวัฒนธรรมมนุษย์ อย่างไรก็ตาม ในอนาคต ฉันอยากจะดูหนังสือเล่มที่สามเช่นกัน ซึ่งเขียนโดยผู้เขียนคนเดียวกันในหัวข้อเดียวกัน ตามที่ McGrew กล่าวถึงในคำนำThe Cultured Chimpanzeeถูกเขียนขึ้นก่อนการมาเยือน Bossou ประเทศกินีครั้งแรกที่ลิงชิมแปนซีกลุ่มเล็ก ๆ 19 ตัวใช้ก้อนหินในการแตกถั่ว ในฐานะนักธรรมชาติวิทยาและนักประจักษ์นิยม การเผชิญหน้ากับพฤติกรรมนี้โดยหวังว่าจะช่วยให้ McGrew มีเนื้อหาสำหรับข้อมูลเชิงลึกใหม่ๆ ที่น่าสนใจ
เช่นเดียวกับที่ McGrew ปิดท้ายหนังสือเล่มนี้โดยดึงความสนใจไปที่ความพยายามในการอนุรักษ์ ฉันต้องการสรุปการทบทวนนี้โดยเน้นความสำคัญและความเร่งด่วนของการปกป้องชิมแปนซีและป่าในแอฟริกา ชิมแปนซีอาจเคยกินพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีปแอฟริกาในแถบเส้นศูนย์สูตร รวมทั้งอย่างน้อย 25 ประเทศ พวกเขาอาจมีจำนวนมากกว่าหนึ่งล้านเมื่อ 100 ปีก่อน วันนี้เกิดขึ้นใน 22 ประเทศ และประมาณการจากสหภาพอนุรักษ์โลก (IUCN) ในปี 2546 ทำให้ตัวเลขในแอฟริกาอยู่ระหว่าง 172,700 ถึง 299,700 การลดลงอย่างกะทันหันนี้เชื่อมโยงกับกิจกรรมต่างๆ ของมนุษย์ เช่น การตัดไม้ทำลายป่า การ เว็บสล็อตแท้
