วิดีโอได้จับสัตว์ใต้น้ำซึ่งดูเหมือนดอกไม้ จ๊อกกิ้งไปตามก้นมหาสมุทร
อย่างไรก็ตาม วิดีโอจากการดำน้ำใต้น้ำนอกเกาะแกรนด์ เว็บสล็อต บาฮามาเผยให้เห็นปีศาจแห่งความเร็ว Tomasz Baumiller จากมหาวิทยาลัยมิชิแกนใน Ann Arbor กล่าว
crinoid ที่สะกดรอยตามดึงตัวเองไปตามด้านล่างอย่างรวดเร็วจนผู้ดูสังเกตเห็น Baumiller และ Charles Messing จากศูนย์สมุทรศาสตร์ของ Nova Southeastern University ใน Dania Beach, Fla. วัดความเร็วได้ที่ 140 เมตรต่อชั่วโมง บาวมิลเลอร์นำเสนอวีดิทัศน์ในซอลท์เลคซิตี้เมื่อวันที่ 16 ต.ค. ในการประชุมประจำปีของสมาคมธรณีวิทยาแห่งอเมริกา (หากต้องการดูวิดีโอคลิกที่นี่ )
“ผู้คนพูดไม่ออก” William I. Ausich จากมหาวิทยาลัยแห่งรัฐโอไฮโอในโคลัมบัสกล่าว “มันเป็นการเพิ่มพลังใหม่ทั้งหมดในการทำความเข้าใจกลุ่มสัตว์ที่สำคัญมาก”
Crinoids ซึ่งเป็นญาติของปลาดาวและเม่นทะเลเคยประสบความสำเร็จในความอุดมสมบูรณ์และความหลากหลายดังกล่าวซึ่งนักบรรพชีวินวิทยาอ้างถึงช่วง 350 ล้านปีก่อนว่าเป็นอายุของ crinoids วันนี้เหลือเพียงสองรูปแบบหลักเท่านั้น
เมื่อสองทศวรรษที่แล้ว Baumiller และ Messing ได้บันทึกการเคลื่อนไหวโดย crinoids ที่สะกดรอยตาม บาวมิลเลอร์สังเกตก้านคืบคลานในห้องทดลอง ท่ามกลางข้อสังเกตอื่น ๆ Messing ไปดำน้ำในเรือดำน้ำเพื่อวางแผนตำแหน่งของ crinoids แต่ละตัวในสวนก้นมหาสมุทรและกลับมาหลายเดือนต่อมาเพื่อพบว่าพวกมันเปลี่ยนไป
“การเคลื่อนไหวช้ามากจนไม่มีใครตื่นเต้นมาก” เบามิลเลอร์กล่าว
นักวิจัยสงสัยว่า crinoids หนีจากเม่นทะเลที่หิวโหย ดังนั้น Baumiller และ Messing จึงร่วมมือกับ Richard Mooi ผู้เชี่ยวชาญด้านหอยเม่นจาก California Academy of Sciences ในซานฟรานซิสโก
เมื่อมองผ่านเอกสารวิดีโอที่เก็บถาวรหลายร้อยชั่วโมงของการดำน้ำใต้น้ำในช่วงทศวรรษ 1990 นักวิจัยพบว่า crinoid วิ่งเร็วที่ระดับความลึกประมาณ 400 ม. ในวิดีโอ มันนอนอยู่ด้านล่างแล้วดึงตัวเองไปพร้อมกับแขนของมัน “เหมือนกับการคลานศอกของทหาร” เบามิลเลอร์กล่าว
Carlton Brett จากมหาวิทยาลัย Cincinnati บรรยายการเคลื่อนไหวว่า “เดินสนับมือ” เขาบอกว่าความเร็วนั้นน่าประหลาดใจจริง ๆ แต่ว่ามันเข้ากับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นใหม่ซึ่งบ่งบอกว่าการแข่งขันระหว่าง crinoids กับนักล่าของพวกมันมีอิทธิพลต่อการวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิตแต่ละตัว
LaDeau และเพื่อนร่วมงานของเธอได้ศึกษา 20 สายพันธุ์ที่รายงานโดยทั่วไปในการสำรวจเหล่านี้ นักวิจัยได้เลือกสายพันธุ์ต่างๆ ที่การทดลองก่อนหน้านี้ได้เสนอแนะว่าจะมีความไวต่างกัน การศึกษาในห้องปฏิบัติการได้เปิดเผยสายพันธุ์ต่างๆ สู่ไวรัสและติดตามเปอร์เซ็นต์ของการเสียชีวิต การศึกษาภาคสนามได้ระบุชนิดของนกที่ยุงพาหะนำโรคชอบกัด
หลังจากพัฒนาวิธีการทางสถิติเพื่อรับมือกับข้อมูลที่ผิดปกติจากฝูงนกขนาดใหญ่ LaDeau ได้วางแผนแนวโน้มในรายงานตั้งแต่ปี 1980 ถึง 2005 ตาม 228 เส้นทางใน 10 รัฐ เมื่อไวรัสเข้าสู่สถานะใดสถานะหนึ่ง เธอใช้ข้อมูลเก่าเพื่อทำนายว่าตัวเลขของนกจะเป็นอย่างไรหากไม่มีโรคนี้
สำหรับเจ็ดสปีชีส์ ตัวเลขลดลงต่ำกว่าระดับที่คาดการณ์ไว้อย่างมีนัยสำคัญ นกกระจิบบ้านและนกบลูเจย์ลดลง แต่ดีดตัวขึ้นในปี 2548 การลดลงและไม่เด้งกลับ ได้แก่ อีกาอเมริกัน โรบินส์อเมริกัน บลูเบิร์ดตะวันออก ทั้งลูกไก่คาโรไลนาและแคโรไลนา และนก titmice ที่เป็นกระจุก เธอและเพื่อนร่วมงานรายงานในวารสารNature ในวัน ที่ 7 มิถุนายน
ตัวสร้างเสียงปลาการ์ตูนยังใหม่ต่อวิทยาศาสตร์
นักวิจัยได้ค้นพบว่าปลาการ์ตูนส่งเสียง “ป๊อปป๊อปป๊อป” ให้กันและกันได้อย่างไร ความลับกลายเป็นกลไกการฟันกรามที่ผิดปกติซึ่งนักวิทยาศาสตร์ไม่เคยได้รับการบันทึกไว้มาก่อน
ปลาจำนวนมากส่งเสียงดัง Eric Parmentier จากมหาวิทยาลัย Liège ในเบลเยียมอธิบาย สปีชีส์ส่วนใหญ่ขูดกระดูกเข้าด้วยกันหรือสั่นกระเพาะปัสสาวะว่ายน้ำที่เต็มไปด้วยอากาศ
กลไกเหล่านั้นไม่ได้สร้างเสียงด้วยความถี่ที่เหมาะสมหรือคุณสมบัติอื่นๆ เพื่ออธิบายเสียงของปลาการ์ตูนAmphiprion clarkii Parmentier กล่าว ปลาแนวเหล่านี้ร้องเจี๊ยก ๆ หรือร้องป๊อปในระหว่างการเกี้ยวพาราสีหรือชีวิตประจำวันรอบ ๆ แนวปะการัง หรือเมื่อผู้บุกรุกปรากฏ
เพื่อศึกษาเสียงในสถานการณ์สุดท้ายนั้น Parmentier และเพื่อนร่วมงานของเขาได้ทำงานร่วมกับ Michael Fine จาก Virginia Commonwealth University ในริชมอนด์ ทีมแล็บได้รวมกล้องวิดีโอความเร็วสูงเข้ากับอุปกรณ์เอ็กซ์เรย์ และบันทึกการเคลื่อนไหวของกระดูกของปลาที่ 500 เฟรมต่อวินาที ซึ่งเร็วกว่าภาพยนตร์ทั่วไปถึง 20 เท่า เว็บสล็อต
